MUN, Hike, CAS, Universiteiten...

Met nog minder dan een maand te gaan voor de eindexamens, lijken de dagen met enorme snelheid voorbij te sjezen. Nu de dagen langer zijn, en het zonnetje weer volop schijnt, is het dus de moeite waard om het beste te maken van de allerlaatste paar maandjes hier in Mostar.

Natuurlijk is er een hoop gebeurd sinds m’n laatste blog. Zo was bijvoorbeeld de MostMUN een groot succes geworden. Als “chair” van de environmental committee, had ik niet zo’n moeilijke taak. In onze groep werd er gediscussieerd over twee onderwerpen, namelijk het zoeken naar oplossingen voor de opwarming van de aarde en het watertekort dat een bedreiging vormt voor de hele wereld. Tijdens de general assemblee, kwamen ook andere onderwerpen aan de orde die gediscussieerd waren tijdens de conferentie in de andere groepen. Het meest opvallend onderwerp kwam van de zogenaamde Historical council, waar de delegaties discussieerden over onder andere de situatie in Bosnie en Herzegovina tijdens de oorlog in 1993. Aangezien dit een emotioneel onderwerp was voor velen, liepen sommige delegaties uit protest weg uit de zaal. Toen werd er besloten dat niet verder gediscussieerd kon worden over het onderwerp door tijdgebrek en omdat er al genoeg tijd besteed was aan deze discussie. Het emotionele van dit onderwerp werd voor mij al gauw duidelijk toen delegaties als Australie, vertegenwoordigt door een locale student, aantijgingen maakte over wie er nu wel of niet schuldig is, terwijl dezelfde Australische delegaties troepen naar dit gebied heeft gestuurd omtreeks het jaar 1993.

Zondag na de general assemblee, hadden we ons traditionele “Dutchies evening”. Dit keer gingen we niet uiteten, maar hebben we in Musala pannenkoeken gemaakt van verschillende kleuren en geuren. Toen Isabelle, Marius en Simon na het eten een uitbundige discussie hielden over de eerste en Tweede Wereldoorlog, ging ik er maar snel vandoor omdat ik daar echt geen kaas van heb gegeten dan alleen uit de geschiedenisboeken.

Verder weet ik intussen nu ook waar ik de volgende stap zet na twee jaar Mostar: de University of Florida! Na bericht gekregen te hebben van alle universiteiten, was voor mij de keus al gauw gemaakt; de universiteit is “dichtbij” huis, en ik heb een full scholarship ontvangen, wat de offerte in een klap super aantrekkelijk maakt voor mij. Daarnaast is het mooie weer in Florida natuurlijk ook wel meegenomen.

Vanmorgen ging ik naar m’n wekelijkse service, de special needs school, maar bij aankomst bleek dat de kinderen nog vakantie hebben, dus ik ging direct naar het interview met de CAS leader, wat nu een vereiste is wil je je CAS’ met succes afronden. Afgezien van rare vragen als : discuss the ethical implications you encountered during the service, viel het interview reuze mee. Hierna werd ik door Ivona, de lerares van Kroatisch, gevraagd om een handje te helpen in de tuin van het “Velic” house, dat geteisterd wordt door onkruid. Na een halfuur onkruid gewied te hebben, hield ik het voor gezien en ging ik maar gauw door naar school.

De komende weken zien er best eentonig uit; examenvoorbereidingen treffen en genieten van de laatste twee maanden hier in Mostar. Zondag doe ik mee met een “hike” naar een rivier, dus dat wordt wel leuk en brengt ook een beetje afwisseling.


Maar goed, ik ga ervandoor…

Adios!