Mostar...26 graden...

Ik heb eindelijk weer even tijd om m’n blog te updaten! De afgelopen weken waren gewoonweg erg druk, met onder andere “Middle-Eastern cultural week”, project weekend, MUN, “American and Western Europe cultural week”, ToK presentaties, deadlines, deadlines en nog eens deadlines!
Gelukkig is het nu wat rustiger en is de paasvakantie in aantocht. Alhoewel...van vakantie is er in ieder geval geen sprake. In de paasvakantie gaan sommige activiteiten gewoon door, zoals het zwemmen ( inmiddels weer begonnen ) en het “human rights” festival, georganiseerd door Amnesty CAS.

Om bij het begin te beginnen, ga ik even twee weken terug in de tijd...
Precies twee weken geleden stond alles in het teken van de “Middle-eastern cultural week”. Alhoewel er maar vier landen het Midden-oosten representeerden, waren de presentaties en het nationale eten gewoonweg fantastisch! Op donderdagavond organiseerden de Israeliërs, Purim, en iedereen die van plan was te komen werd gevraagd om een pak koekjes mee te nemen, omdat dat eenmaal bij het feest hoort. Van het verhaal heb ik niet zoveel begrepen. Stel je voor; vijf enthousiaste studenten die allemaal hun versie willen vertellen, de een onderbreekt de ander....na vijf minuten zijn het vier personen ( één is boos weggelopen ) en dan nog wordt door elkaar gesproken. Maar goed, de koekjes en de Israelische lekkernijen waren in ieder geval lekker, en waren dan ook binnen een mum van tijd verdwenen.

Op zaterdag werden de presentaties gehouden en werd de zogenaamde “national dish” geserveerd. Aangezien de Israeliërs iets minder enthousiast waren voor dit gedeelte van hun cultural week, werd ik er met de haren bij gesleept door Adi. Voordat ik het wist stond ik fellafel te maken en gumuz, geen idee hoe het er allemaal uit moest zien, maar het ging om de gezelligheid. Alhoewel Adi gepland had om een presentatie over Israël in elkaar te zetten, kon dat door het uitlopen van de geplande kooktijd niet doorgaan. Jawel, met Amila heb ik een presentatie van Israel in elkaar getoverd, met plaatjes en al.

En toen was het 1 uur, tijd voor de presentaties. De presentatie verliepen heel soepel, alhoewel er bij de presentatie over Palestina enkele politieke aspecten werden genoemd die echt niet in de goede aarde vielen bij de Israeliërs. Om een escalatie van de situatie te voorkomen, werd dit volkomen genegeerd door hen.
Na de presentaties en het eet gebeuren, werd ik meegesleurd door Amila naar het Cafe op de hoek waar de wedstrijd Manchester-Liverpool vertoond werd. Jammergenoeg verloor Manchester; 4-1.

De daaropvolgende donderdag tot zondag heb ik mijn project-week doorgebracht in Zenica, in Smetovi om precies te zijn. Jawel, het was eindelijk tijd om meer van Bosnië te ontdekken. Alhoewel gepland was om te paraglyden en te mountainbiken in de bergen, kon dit door het “slechte” weer niet doorgaan. Doordat er genoeg sneeuw was om te skieen, hebben we besloten om drie dagen lang te skieen. Aangezien het voor velen de eerste keer was om in skischoenen te staan, was het even wennen; vallen en opstaan waren dan ook een gedeelte van de nieuwe lol, dat was in ieder geval in voldoende mate aanwezig. Op vrijdagavond zijn we naar een concert geweest in Zenica, waar een nieuwe sporthal werd geopend. Na een strenge controle bij de ingang, mochten we de nieuwe sporthal van binnen bewonderen. Aangezien er erg wordt opgekeken naar gekleurde mensen hier in Bosnië, werden Mfundi(Swaziland), Serge(Rwanda), Anchalem( Ethopië ) en ik constant door mensen benaderd en gevraagd of we op de foto wilden met hen. Het concert was heel erg leuk, en nog leuker was het feit dat de Bewoners van Zenica helemaal uit hun dak gingen; springend en zingend genoten zij van Dino Merlin. Volgensmij was het voor de architecten de ideale manier om te testen hoe grondvast het nieuwe complex is.

De klok is weer een uur vooruit geschoven en met 16 graden beginnen de eerste zomerse trekken weer tot uiting te komen. Alhoewel het eerst gister voor veel ophef zorgde, tijdens de generaal assemblee van de MUN conferentie hier in Mostar. Klinkt heel gewichtig en professioneel, en terecht. Professioneel was het in ieder geval. Vanuit verschillende steden en landen kwamen de delegaties binnenstromen op vrijdag, voor de opening. Nadat de Spanish room volgestroomd was met genodigden, bellangstellende leraren, delegaties, chairs, runners en de twee secretarissen-generaal, begon de openings ceremonie van de MUN-conferentie, waarin gedebatteerd zou worden over actueel spelende wereldproblemen. Na of tijdens het debat, hebben delegaties de mogelijkheid om een resolutie in te dienen. Aangezien ik in het "Human Rights Council"( het Mensenrechtencommittee ) zat, werd er bij ons gediscussieerd over twee onderwerpen; de situatie in Darfur en de humanitaire crisis in Colombia. Met helemaal geen ervaring, is het wel een uitdaging om opeens tussen alle delegaties te zitten en te spreken vanuit het oogpunt van een onbekend land over situaties waar je gewoonlijks niet bij stilstaat. Ik vond het in ieder geval erg leerzaam, en MUN zit volgend schooljaar zeker bij mijn “creativity”-activiteiten!

De American, Western Europe en Scandinavian cultural week brak vorige week dan eindelijk aan, en werd met een spetterend dinner geopend, met de lekkernijen van de desbetreffende landen. Alhoewel mijn culinaire kunsten niet van de bovenste plank zijn, is het gelukt om iets klaar te maken dat loempia’s moesten voorstellen. Iedereen had werkelijk alles aan gedaan om het dinner zo goed mogelijk te later verlopen, en binnen een mum van tijd was al het eten verdwenen! Als dat niet aangeeft hoe succesvol dit was...

Verder waren er nog andere activiteiten gedurende de week, zoals de maffia cursus door Simone ( Italië ) en de “swear workshop” door Bjornar (Noorwegen). Op donderdag konden studenten onder het genot van koekjes, taart en thee genieten van de presentaties die door de desbetreffende landen in elkaar waren gezet; Noorwegen, Zweden, Finland, Duitsland, Spanje, Italië, Nederland (!), Frankrijk en Curacao! Vrijdagavond werd de cultural week afgesloten met een open mike in “the Old man’s cafe”. Alhoewel de opkomst niet geweldig was, werd het alsnog een geslaagd evenement met liedjes van de desbetreffende landen.
Diezelfde week had ik mijn ToK presentatie, waarin de nadruk wordt gelegd op de beperkingen van kennis. De presentatie verliep erg goed mede dankzij Paul Regan ( schoolhoofd ) als supervisor van onze presentaties.

Deze week is dan de laatste week voor de paasvakantie. Nog een paar toetsen te gaan. Nog een paar dagen om het jaarboek af te maken. Nog een paar dagen dat de tweedejaars genieten van hun IB-curriculum. Na deze week hebben ze geen les meer; hun examens zijn in aantocht. Ondanks het voorruitzicht dat de tweedejaars er volgend jaar niet meer zullen zijn, kregen we in het weekend ontzettend goed nieuws; we krijgen eerstejaarsstudenten uit Nederland! Alhoewel we officieel nog op de hoogte worden gesteld, en hyves erg populair is, kwam het nieuws dan ook heel snel binnen. Ik ben benieuwd....