Reflections
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Damaris
15 April 2009 | Bosnië en Herzegovina, Mostar
Op de website van het UWC ( United World College ) word je goed geïnformeerd over wat UWC allemaal is. De weblogs van alumni en studenten die nu een UWC-school bezoeken, geven je de impressie van hoe het leven van zo’n student eruit ziet. Toch moet je alles zelf meemaken om te weten wat het eingelijk is om UWC-student te zijn. Na haast acht maanden in Mostar (Bosnië & Herzegovina) te hebben gewoond, is er voor mij veel veranderd. UWC opent deuren die in je stoutste dromen niet open zouden gaan. De acculturatie van studenten uit verschillende landen staat centraal; door middel van vrijwilligerswerk, sport en creatieve activiteiten worden culturen bij elkaar gebracht en wordt onderling begrip voor andere culturen gecreëerd.
Mostar, niet een stad waar een Radulphiaan zo gauw naar toe zal gaan na het behalen van een havo/vwo-diploma. Het is een stad waar de gevolgen van de oorlog, die zich circa zeventien jaar geleden hier afspeelde, nog steeds merkbaar zijn. Zeker één op de vijf gebouwen heeft nog kogelgaten, stille getuigen die bevestigen dat de oorlog erg heftig moest zijn geweest. Mostar is een verdeelde stad; met drie ethnische groepen, die elkaar sinds de oorlog straal negeren. De wederopbouw van het land na de oorlog komt maar traag op gang. Desalniettemin is het een mooie stad. “The Old Town”, is daar een sprekend voorbeeld van. Het is een toeristische stad, en elke zomer is het er vol met toeristen.
Het schoolgebouw is pas gerenoveerd en is gesitueerd op tien minuten loopafstand van Musala, het huis waarin ik dit jaar verblijf. Op de eerste en tweede verdieping is het gymnasium, en onze lessen worden gegeven op de derde en vierde verdieping. De verdeeldheid tussen de verschillende groepen wordt onder andere aangedreven door het onderwijs; de “Bosniërs”(moslims) en “Croaten”(christenen) gaan in shiften naar school; van 7 tot 2 de Bosniërs, en van 2 tot 7 de Croaten, en vise versa. Nooit samen. Dat kan niet. De voornaamste reden dat het UWC hier gevestigd is, is dan ook om de Bosniërs, Seviërs en Croaten gezamenlijk onderwijs te laten volgen onder één dak. Het is de enigste school in Bosnië waar dit mogelijk is.
Het onderwijssysteem, het Internationaal Baccalaureate (IB), verschilt hemelsbreed van het HAVO/VWO systeem. Allereerst heb je er maar zes vakken. Van de zes, kies je er drie op een hoger niveau (HL), en drie op een standaard niveau (SL). Voor mij zijn dat; biologie HL, scheikunde HL, wiskunde HL, economie SL, Nederlands SL en Engels SL. Zes vakken; het lijkt op niets vergeleken met de tientallen vakken die ik kreeg op het Havo. Toch is toewijding en heel veel doorzettingsvermogen een vereiste, wil je het programma met succes afronden. Aangezien er “maar” zes vakken zijn, gaat men hier veel dieper in de lesstof, en worden we goed geprepareerd voor het vervolgonderwijs. Daarnaast is het actief participeren van studenten tijdens de les een vereiste, en worden er veel discussies gehouden om ons bewust te maken hoe belangrijk het is om jouw mening te geven, en om te kijken hoe een ander over het onderwerp denkt. Je creëert een breder perspectief, en dat vergroot je intellectuele kennis en vaardigheden.
De activiteiten hier in UWCiM zijn ontelbaar. Er kan gekozen worden uit zo’n vijftigtal CAS (creativity, action, service)-activiteiten. Voor mij zijn dat; wedstrijdzwemmen, volleybal, tafeltennis, aerobics, basketbal, amnesty, Arabisch voor beginners, school service, international cooking, documenting en yoga. Ik vind alle activiteiten verschrikkelijk leuk en uitdagend, en de sfeer die er heerst tijdens alle activiteiten is erg motiverend. Behalve CAS activiteiten, worden er soms ook bijzondere activiteiten gepland, zoals de “cultural weeks”, schoolfeesten, en shows ( toneel, dans, muziek ). Dit wordt allemaal gedaan voor en door studenten.
De student staat dan ook centraal op onze school; met een student council hebben wij als studenten een sterke inbreng bij beslissingen die worden genomen voor de school en alles omtrent de school. Voor elk van de twee huizen waarin we wonen zijn er zes gekozen vertegenwoordigers; twee voor schoolzaken, twee voor zaken omtrent het huis en twee voor sociale zaken. Het klinkt heel onnozel, maar door deze student council hebben we bijvoorbeeld voor elkaar gekregen dat wij volgend jaar een nieuwe generatie studenten krijgen. Eind november was namelijk besloten dat de school haar deuren zou sluiten, aangezien er te weinig fondsen beschikbaar waren, mede door de wereldwijde financiële crisis die er op dit moment heerst. Door een “Save the school” plan, hebben wij als studenten een portofolio in elkaar gezet over de school en waarom de school moet blijven bestaan, en dit heeft ertoe geleid dat de beslissing vorige maand is teruggedraaid.
We hebben het als “college”-studenten erg druk, mede door de talrijke activiteiten, feesten en lezingen die er worden gegeven. Zoals ik in het begin al schreef, opent UWC deuren die in je stoutste dromen niet open zouden gaan. De toekomst ziet er voor ons erg goed uit; door de intellectuele kennis en vaardigheden die ons hier worden aangeleerd, staan de deuren van alle universiteiten voor ons open. Dit jaar gaat er een groep studenten naar een van de “Ivy League”- universiteiten, en volgensmij geeft dat al aan hoe universiteiten kijken naar de filosofie van onze school; we zijn meer dan student alleen.
Ik merk dat ik nog heel lang kan schrijven over UWC en mijn ervaringen, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik hoop dat jullie nu een beter beeld hebben van UWC en het UWC-leven in het algemeen, en ik raad iedereen aan die geïnteresseerd is en de mogelijkheid heeft, om zich aan te melden voor de selectie van UWC volgend schooljaar. Het is een unieke kans waar je de rest van je leven profijt van zult hebben.
Warm greetings from Mostar,
Damaris Sweet
Mostar, niet een stad waar een Radulphiaan zo gauw naar toe zal gaan na het behalen van een havo/vwo-diploma. Het is een stad waar de gevolgen van de oorlog, die zich circa zeventien jaar geleden hier afspeelde, nog steeds merkbaar zijn. Zeker één op de vijf gebouwen heeft nog kogelgaten, stille getuigen die bevestigen dat de oorlog erg heftig moest zijn geweest. Mostar is een verdeelde stad; met drie ethnische groepen, die elkaar sinds de oorlog straal negeren. De wederopbouw van het land na de oorlog komt maar traag op gang. Desalniettemin is het een mooie stad. “The Old Town”, is daar een sprekend voorbeeld van. Het is een toeristische stad, en elke zomer is het er vol met toeristen.
Het schoolgebouw is pas gerenoveerd en is gesitueerd op tien minuten loopafstand van Musala, het huis waarin ik dit jaar verblijf. Op de eerste en tweede verdieping is het gymnasium, en onze lessen worden gegeven op de derde en vierde verdieping. De verdeeldheid tussen de verschillende groepen wordt onder andere aangedreven door het onderwijs; de “Bosniërs”(moslims) en “Croaten”(christenen) gaan in shiften naar school; van 7 tot 2 de Bosniërs, en van 2 tot 7 de Croaten, en vise versa. Nooit samen. Dat kan niet. De voornaamste reden dat het UWC hier gevestigd is, is dan ook om de Bosniërs, Seviërs en Croaten gezamenlijk onderwijs te laten volgen onder één dak. Het is de enigste school in Bosnië waar dit mogelijk is.
Het onderwijssysteem, het Internationaal Baccalaureate (IB), verschilt hemelsbreed van het HAVO/VWO systeem. Allereerst heb je er maar zes vakken. Van de zes, kies je er drie op een hoger niveau (HL), en drie op een standaard niveau (SL). Voor mij zijn dat; biologie HL, scheikunde HL, wiskunde HL, economie SL, Nederlands SL en Engels SL. Zes vakken; het lijkt op niets vergeleken met de tientallen vakken die ik kreeg op het Havo. Toch is toewijding en heel veel doorzettingsvermogen een vereiste, wil je het programma met succes afronden. Aangezien er “maar” zes vakken zijn, gaat men hier veel dieper in de lesstof, en worden we goed geprepareerd voor het vervolgonderwijs. Daarnaast is het actief participeren van studenten tijdens de les een vereiste, en worden er veel discussies gehouden om ons bewust te maken hoe belangrijk het is om jouw mening te geven, en om te kijken hoe een ander over het onderwerp denkt. Je creëert een breder perspectief, en dat vergroot je intellectuele kennis en vaardigheden.
De activiteiten hier in UWCiM zijn ontelbaar. Er kan gekozen worden uit zo’n vijftigtal CAS (creativity, action, service)-activiteiten. Voor mij zijn dat; wedstrijdzwemmen, volleybal, tafeltennis, aerobics, basketbal, amnesty, Arabisch voor beginners, school service, international cooking, documenting en yoga. Ik vind alle activiteiten verschrikkelijk leuk en uitdagend, en de sfeer die er heerst tijdens alle activiteiten is erg motiverend. Behalve CAS activiteiten, worden er soms ook bijzondere activiteiten gepland, zoals de “cultural weeks”, schoolfeesten, en shows ( toneel, dans, muziek ). Dit wordt allemaal gedaan voor en door studenten.
De student staat dan ook centraal op onze school; met een student council hebben wij als studenten een sterke inbreng bij beslissingen die worden genomen voor de school en alles omtrent de school. Voor elk van de twee huizen waarin we wonen zijn er zes gekozen vertegenwoordigers; twee voor schoolzaken, twee voor zaken omtrent het huis en twee voor sociale zaken. Het klinkt heel onnozel, maar door deze student council hebben we bijvoorbeeld voor elkaar gekregen dat wij volgend jaar een nieuwe generatie studenten krijgen. Eind november was namelijk besloten dat de school haar deuren zou sluiten, aangezien er te weinig fondsen beschikbaar waren, mede door de wereldwijde financiële crisis die er op dit moment heerst. Door een “Save the school” plan, hebben wij als studenten een portofolio in elkaar gezet over de school en waarom de school moet blijven bestaan, en dit heeft ertoe geleid dat de beslissing vorige maand is teruggedraaid.
We hebben het als “college”-studenten erg druk, mede door de talrijke activiteiten, feesten en lezingen die er worden gegeven. Zoals ik in het begin al schreef, opent UWC deuren die in je stoutste dromen niet open zouden gaan. De toekomst ziet er voor ons erg goed uit; door de intellectuele kennis en vaardigheden die ons hier worden aangeleerd, staan de deuren van alle universiteiten voor ons open. Dit jaar gaat er een groep studenten naar een van de “Ivy League”- universiteiten, en volgensmij geeft dat al aan hoe universiteiten kijken naar de filosofie van onze school; we zijn meer dan student alleen.
Ik merk dat ik nog heel lang kan schrijven over UWC en mijn ervaringen, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik hoop dat jullie nu een beter beeld hebben van UWC en het UWC-leven in het algemeen, en ik raad iedereen aan die geïnteresseerd is en de mogelijkheid heeft, om zich aan te melden voor de selectie van UWC volgend schooljaar. Het is een unieke kans waar je de rest van je leven profijt van zult hebben.
Warm greetings from Mostar,
Damaris Sweet
-
15 April 2009 - 12:25
Akkie Langerak:
Hoi Damaris,
wat heb je het geheel toch weer mooi omschreven !
Wat een nieuwe wereld ben jij, samen met vele anderen binnen gegaan. Geweldig lijkt me!
Ik hoop dat jij er nog lang van zal kunnen genieten.
Komt er dit jaar ook weer een student uit Curacao ?
Warm greeting from Holland, Akkie en fam. -
15 April 2009 - 19:19
Shirley (Curacao):
Damaris,
Heel leuk in elkaar "getimmerd", jouw artikel voor de schoolkrant. Voor meer belevenissen over jouw en Mostar kunnen ze gerust je weblog lezen. Geniet nog van je vrije "paasvakantie", het is zo voorbij. Groetjes vanuit dushi Korsou. -
16 April 2009 - 09:23
Joyce Saman:
Ha Damaris,
Na het lezen van dit mooie stuk krijg je gewoon echt zin om je aan te melden!
Wat maken jullie toch een hoop mee en wat een levenservaring.
Sterkte met alles de laatste weken van het eerste schooljaar.
Hartelijke groet uit zonnig Stadskanaal, Joyce Saman -
16 April 2009 - 12:38
Julissa:
Damaris, Heel mooi.
Met plezier lees ik wat je allemaal meemaakt. Geniet ervan en veel wijsheid, de deuren staan nu al open, dus Go for more I would say.
Julissa -
19 April 2009 - 15:31
Ben (Curacao):
Hola Damai,
Alweer fantastisch en heel informatief. Aankomende studenten zullen zeker hun voordeel mee kunnen halen.
Het is ook voor jou een aanmoediging om actief te blijven participeren in positieve activiteiten waar je alleen maar beter van kan worden. So, keep the good things in mind and go for the best. groetjes van Ben. -
19 April 2009 - 21:05
Clemie:
Hi,DAMMA ,mi goedoe,
Ik ben weer helemaal bij;wat kan je goed vertellen;heel boeiend.
ik had een poos niet meer op je blog gekeken;maar ik hoop van nu jouw belevenissen in Mostar regelmatiger telezen.
wat een drukke progamma's heb je;maar ik merk dat je er veel kennis op doet en ervaring krijgt;doe je best en hou de plezier die je ervaart erin !geweldig! Ik wens veel succes met je stedie en ale activiteiten.
Tang Boeng! tante Clemie
PS,wordt jij straks onze familie chefkok??? -
20 April 2009 - 20:09
Peter Savenije:
Hoi Damaris. Een heel goed, duidelijk en begrijpelijk stuk heb je geschreven. Heel goed te gebruiken voor de PR t.b.v. het UWC in Mostar.
Tijdens ons verblijf in Mostar (alweer bijna twee weken geleden) hebben Ton en ik al het een en ander met eigen ogen mogen aanschouwen. O.a. jullie bijna afgeschilderde schoolgebouw, het Susac- en Musala-huis (waar ik je ook nog heel even heb gesproken), de spanning tussen de twee Mostar-helften tijdens de voetbalwedstrijd twee weken geleden, het provocerende kruis boven op de berg, de oproepen tot gebed vanuit de minaretten, het luiden van de kerkklokken enz. Maar Mostar is wel een levendige en sfeervolle stad waar altijd wat valt te beleven en te zien is. En goedkoop. Van Lara en Isabelle had ik al gehoord dat UWC Nederland voor volgend jaar een meisje en en jongen hebben geselecteerd. En misschien een nieuwe huisvesting? In ieder geval heel veel plezier en succes met de studie.
Groeten Peter en Tonny Savenije. -
09 Mei 2009 - 12:42
Zytha:
Hey Damaris, ik ben Zytha(van Aruba) en ben dit jaar geselecteerd voor AD. Ik zou graag contact met je willen maar het emailadres dat i van UWC gekregen heb klopt volgens mij niet. -
04 Juni 2009 - 14:54
Joyce Saman:
Even een kort berichtje. Voor jou een hele fijne zomer en hoop dat we volgend schooljaar weer met je mee mogen lezen!
Hartelijke groet en geniet van alles Joyce Saman en fam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
